Το Πανεπιστήμιο του Κόβεντρι προσλαμβάνει άτομα με αναπηρία για διδακτορικές σπουδές και έρευνα με θέμα τη δημιουργία λύσεων για τη βελτίωση της προσβασιμότητας των μέσων μεταφοράς.

Σε συνεργασία με την κοινωφελή οργάνωση για ΑμεΑ, Motability, το Πανεπιστήμιο προσλαμβάνει υποψήφιους διδάκτορες για να αναλάβουν την έρευνα στο δικό του κέντρο σχεδιασμού μεταφορών.

Η συνεργασία βασίζεται στην παράδοση του Πανεπιστημίου στη διδασκαλία των μεταφορών σχεδιασμού και στο πρότζεκτ της Motability να αναπτύξει καινοτόμες λύσεις για την κάλυψη των αναγκών μεταφοράς των ατόμων με μειωμένη κινητικότητα.

Η Kay Atkin είναι η πρώτη διδακτορική φοιτήτρια που εντάχθηκε στο πρόγραμμα.

Έχει μακροχρόνια αναπηρία και για τη μετακίνησή της απαιτείται προσαρμοσμένο αυτοκίνητο.

Επιπλέον, πέρυσι νόσησε με Covid-19 και τώρα χρησιμοποιεί αναπηρικό αμαξίδιο.

Συνεπώς, έχει ολοκληρωμένη εικόνα για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένα άτομο με αναπηρία στα μέσα μεταφοράς.

Όπως λέει η ίδια: “Ο στόχος της παρουσίας μου εδώ είναι να συμβάλω στην ανάπτυξη προσβάσιμων μεταφορών για τα άτομα που τις χρειάζονται περισσότερο. Είναι σημαντικό να διασφαλίσουμε ότι τα δημόσια μέσα μεταφοράς θα είναι προσαρμοσμένα για όσους έχουν την ανάγκη να τα χρησιμοποιούν αυτόνομα, αλλά προς το παρόν δεν είναι σε θέση να το κάνουν λόγω προβλημάτων προσβασιμότητας και κινητικότητας. Στην ιδανική περίπτωση, θέλω να βοηθήσω στη δημιουργία μιας λύσης που θα εφαρμοστεί ρεαλιστικά, κάνοντας πραγματική διαφορά στη ζωή των ανθρώπων”.

“Ελπίζουμε να φέρουμε περισσότερους διδακτορικούς φοιτητές, όπως η Kay, που έχουν πραγματική εμπειρία πόσο δύσκολες μπορεί να είναι οι δημόσιες συγκοινωνίες για τα άτομα με αναπηρία. Θέλουμε να συνδυάσουμε αυτή τη γνώση του πραγματικού κόσμου με μοναδικές ευκαιρίες έρευνας και τις σύγχρονες εγκαταστάσεις μας για να κάνουμε τη διαφορά στις προσβάσιμες μεταφορές” αναφέρει ο Paul Herriotts, καθηγητής σχεδιασμού μεταφορών στο Πανεπιστήμιο Κόβεντρι.

Η Kay, η οποία δεν χρησιμοποιεί συνεχώς το αναπηρικό της αμαξίδιο, εξομολογείται ότι δυσκολεύεται με ή χωρίς αυτό: “Όταν ζητάω βοήθεια, οι άνθρωποι με κοιτάζουν κάπως και αναρωτιούνται γιατί, επειδή δεν είναι ορατή η αναπηρία μου. Και αυτή η συμπεριφορά είναι κάτι που πρέπει να αλλάξει. Οι κανονισμοί υπάρχουν, όμως δεν εφαρμόζονται. Τα ταξί έχουν ράμπες για να επιτρέπουν στους χρήστες αναπηρικών αμαξιδίων να τις χρησιμοποιούν, αλλά έχω τύχει σε περιπτώσεις όπου ο οδηγός είδε ότι μετακινούμαι με αμαξίδιο και έκανε ένδειξη ότι το ταξί του δεν είναι διαθέσιμο”.

Η έρευνα στην οποία συμμετέχει, προσφέρει εμπειρίες εικονικής πραγματικότητας που περιλαμβάνουν σενάρια μετακίνησης με κατάλληλες προσαρμογές για εμποδιζόμενα άτομα, όπως φαρδύτερη είσοδος στο όχημα για να χωράει άνετα ένα αναπηρικό αμαξίδιο.

Στη συνέχεια, άτομα με αναπηρία, όπως η Kay, δοκιμάζουν την προσομείωση (για παράδειγμα, μια διαδρομή στο κέντρο της πόλης με μέσο δημόσιας συγκοινωνίας προσαρμοσμένο για επιβάτες με μειωμένη κινητικότητα) και κάνουν σχόλια και παρατηρήσεις.

Πηγή: Πανεπιστήμιο Κόβεντρι